کد مطلب:35548 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:140
شما برای تیرانداز، نشانه و برای خورنده، لقمه ای هستید. هنگامی كه جنگ جمل با پیروزی ارتش (كوفه) پایان یافت، امیرالمومنین (ع) این خطبه را ایراد فرمود: به دنبال اشتر به نیرنگ زن چو آن زن به احساس خود تكیه داشت چو برخاست فریاد جنگاوران ز غوغا بترسید مكاره زن شتر نیز افتاد بی دست و پا ز رزم دلیران هراسان شدید شما مردم بصره بر آبگیر به تعداد اندك در این وضع و حال شما لقمه ی كوچكی بیشتر مشخص هدف بوده خود تیر را به خصلت سبك مغز و پیمان شكن بنوشید چون آب ناخوش گوار شما را ز مردانگی مایه نیست رسد روزگاری كه طغیان آب چه بسیار آبادی دلفریب ببینم چو مرغی در آن موج خیز [صفحه 261] چو قهر الهی رسد ز آسمان زمین زیر پا لرزد از اضطراب خرابه همه كاخ و ایوان شود گروهی ستمكاره ی بدمنش چو خود ثروت شهر بر باد رفت از این شهر خواهید شد با زیان چنین است بر بصره خود سرنوشت [صفحه 262]
«انتم غرض لنابل و اكله لاكل»
شكستید ناگاه پیمان من
شتر را به فرمانروایی گماشت
نباشد دگر جای مكر زنان
بلرزید بنیان پیمان شكن
پریشان شد از آن سپاه شما
پراكنده اندر بیابان شدید
نشستید و دورید از ماه و تیر
چه پرورده در آرزوها خیال!
نباشید در چشم صاحب نظر
كه راضی نماید كمانگیر را
دو گوی و دو پندار چون اهرمن
نباشید در زندگی كامكار
خوش آن كس بدین جمع همسایه نیست
فراگیرد این شهر سازد خراب
بدان ژرف گرداب گردد نصیب
همی مسجد شهر بنشسته نیز
به كیفر ببارد چو بر شهرتان
همه شهر یك سر رود زیر آب
چنین بصره نابود و ویران شود
چنین دیده كیفر ز خوی و روش
بناهای عالی ز بنیاد رفت
سیه روی و شرمنده بر آن جهان
كه لوح قضا بر شما این نوشت
صفحه 261، 262.